Hani bir ölüm haberi aldığında yıkılırsın. O acıyı en derininde yaşarsın bazende açık açık hiç gizlemeden hıçkıra hıçkıra.O anda düşünemezsin elalem ne diyecek diye ama onlar yine bulurlar o acı içinde söyleyecek birşey. içinde en derininde yaşasan gamsız olursun bilmezler çünkü içinde kopan fırtınaları. Acını açık açık yaşarsın bu seferde suçlusundur. Hıçkırıkların bağırmaların fazla gelir onlara. Yapmacık oluverirsin biranda o acının ne olduğunu bilmeyenlerin gözünde. Bu acıyı bilmeyenler için zordur yaşayanı anlamak. Bide bu acının geçip gideceğini sanarlar bir süre sonra yada aynı acının yaşanmadığını. Aslında ilk günden daha fazla acı verir onlarsız yaşamak. Hep gördüğün, konuştuğun insanın bir daha yüzünü görememek onun sesini duyamamak. Onun bu dünyada olmadığını bilmek nefesini keser bazen ama yaşamak zorundadır insan. Her zaman aklımızdadır dualarımızdadır ama bizim acılarımız hiç dinmez aksine daha da artar ama artık bu acıyla yaşayabilecek duruma geliriz. Çünkü biz onları görüp duyamasakta hissederiz. Hep yanıbaşımızdalardır aslında. En önemlisi de kalbimizde.
