kesinlikle değinilmesi gereken ve öğrencilerin yetiştirilmesine hocaların daha fazla katkıda bulunması gereken sorunlardır.
öncelikle bu sorunların çoğuna john dewey 1924 yılında değinmiştir. maalesef günümüzde gerçekler ortada.
-öncelikle üniversitelerimiz özerk değildir. yök elimizi kolumuzu bağlamakta.
-rektörlerin neredeyse tamamı eğitimden çok siyasetle ilgilidir.
-rektörlerin eğitimle ilgilenmediği ortamda dekanlar ve bölüm başkanları at koşturmaktadır.
-okula personel seçimlerinde göze sokula sokula kayırmacılık yapılmaktadır.
-bu kayırmacı ortamda öğrencilere biraz da olsa faydası dokunan ideal sahibi akademisyenler sürekli görev yeri değiştirmekte.
-öyp dolayısıyla göreve başlayan bir çok akademisyen maaşından ve çalışma koşullarından memnun değil ve bunu öğrencilerine yansıtmakta.
-sırf iki kuruş fazla para kazanmak için alakasız hocalar alakasız derslere girmekte, farklı fakültelerden hocalar alakası olmayan fakültelerde ders almakta, derslerden alınabilecek verim vasatın da altına düşmekte.
-akademisyenler öğrencilerden çok kendini düşünmekte, örneğin bir yar. doç. doçentlik yolunda araştırmalarına zamanının çoğunu harcamakta, önemli dersler yerine basit derslere girip konuları öğrencilere sundurarak dersi geçiştirmekte ve bu nedenlerden dolayı bir önceki maddeye göz yummaktalar.
-öğrenciler ezbere dayalı bir eğitimden yetişerek geldiği için sınavlara son hafta çalışıp ezber yapmakta ve sınavdan sonra unutarak ilerde meslek yaşantısında kendisine lazım olacak bilgilerin çok azına sahip olmakta.
ve eminim daha niceleridir. şimdilik aklıma gelenler bunlar. bugünlere gelmemizde emeği geçen herkese teşekkürler.
not: bu kadar kötü durumda olmayan üniversitelerimiz elbette vardır. ben oralara yerleşecek kadar şanslı değildim maalesef.
