bir süre sonra "ben napıyorum?", "acaba deli miyim?", "derdim ne benim?" gibi sorular soruyorsunuz kendinize. çünkü normalde oyunları eğlenmek, hayattan uzaklaşmak için oynarız ama bu oyunu oynarken ben sinir stres sahibi bir insan oluyorum. başlayınca bırakılmıyor da. merak ediyorsun bir sonraki terör saldırısı ne zaman olacak, acaba sınırdan geçirmek için daha ne gibi zorluklar getirilecek vs. diye. bir de sorumlulukların var. evde çoluk çocuk ekmek bekliyor. her şeyi kontrol ediyorsun alttan bir uyarı çıkıyor. neymiş efendim kilosu tutmuyormuş. o da gidip katil çıkıyor. böyle böyle saçları beyazlatıyorsunuz. kendi çizdiği pasaportla gelen amca da olmasa iyice atom parçalar bir vaziyette oynayacakmışız herhalde.
yine de oynaması zevkli. oyunun hikayesi zaten yukarıdaki entrylerde yazılmış. bu tarz oyunları sevenler oynayabilir.
