Öğrenci köyünde değil de üniversitenin dışında ailelerin kaldığı sitelerde kalıyorsan farklı dezavantajları olan evdir:
Apartman 4 katlıdır, en üst katta oturuyorsundur; apartmandan girersin..
Girişte direkt burnuna çarpan balık kokusu, kendi evinde anneciğinin balık pişirdiği akşamlara şöyle bir yolculuk yaparken tırmanırsın merdivenleri. 2.katta mercimek kokuları yükselir, en sevdiğin çorbadır kendisi -canını içersin.* nefis kokularla azıcık daha doyduktan sonra 3. Katta ekşili köfte kokar resmen ve adetaa*, oha'lar çekerek yoluna devam edip kendi katında revani'lenirsin bir güzel... kapıyı çalarsın ve açılırken burnuna gelen makarna kokusu seni tüm rüyalarından uyandırır, yolculukta aldığın kokular tabiki de tamamen hayal ürünüdür, hiçbirinin sizin evinizden gelmediği aşikardır, ama 'umut fakirin ekmeeği! Dokunmayın ulan ekmeğime!' Nidalarıyla merdivenleri tırmanırsın.*
Ha bu arada ses yapmasan da sevmezler, kimseye ses etmesen, karışmasan da sevmezler. Etiketin vardır: öğrenci.
-çok fazla ajitasyona gerek yok aslında.* tabi çok lezzetli yemekler pişer bizde de..* fakat geçenlerde hafiften böyle bir olay yaşayıp "ben anneemiiiğ özleeeeddiiğmm" moduna girdiğim için yazmak istedim.
Not: bursa-ataevler emek sitesi sakinlerine selam olsun. Biz de sizi çok seviyoruz..
