ansızın gelir genelde, çoğunlukla uykusuzluktan, yapacak bişey bulamadığından.
9 10 yaşındayım, atari oynamışım gecenin bi vaktine kadar. ertesi gün babama yardım ediyorum bağ bahçe işleri,
yaz günü okul yok bizim evin de bi bahçesi var maşallah tt arena. bitmiyo işi. babam iş veriyo ben yapıyom,
bittim ama takatim kalmadı artık. uykum da var. "baba" diyorum usulca "susadım" , yok.
online oyun oynayanlar oynamış olanlar bilir, babam maşallah sürekli komut veren lider gibi durmak bilmiyor,
ama bilmiyo ki manam bitti. dermanım kalmadı işte o anda, o yaşta nerden biliyosam:
-baba benim içimde bi his var, böyle sıkıntı gibi.
+ne diyon oğlum sen ?
-ne bileyim baba böyle tükenmişlik hissi gibi bir şey ?!
+asodıhajpsgaasğfokasf (babamı ilk kez random gülerken o gün görmüştüm zaten)
yıllarca makara konusu oldum ben ailede çalışmak istemedi, bana yardım etmek istemedi
bu bana böyle böyle dedi diye anlattı babam sülaleye.
haspam nerden buluyo bu lafları, büyümüş de küçülmüş lere maruz kaldım hep.
kim bilir belki böyle böyle kaçırdılar beni kendi ailemden, ta 500 km doğuya. batıya gitsem kıta değiştireceğim mesafe, peh.
