1992 yılında ayağında nike air jordan varsa, gameboy sahibiysen, bianchi veya castello bisikletin varsa, mikasa futbol topunun sahibi sensen, sinema biletini salon yerine balkon dan alıyor, dreamland famecity gibi yerleri ayda 4 ila 8 sefer ziyaret ediyorsan, bunlar zenginlik belirtisiydi. bunca belirtiye rağmen bu ayrıcalıklara sahip insanlar bugün olduğu gibi öküz ve param var herşeyi satın alırım seni de alırım havasında değildi. daha insandı, turgut özal her mahalleye bir zengin yapacağım mottosuyla ülkenin dibine kazığı sokmadan herşey daha iyiydi.
