bu şiirde iki göz var
biri senin; biri onon
senin o karanlık, o küf kokulu
matem gözlerini terkediyorum
biliyorum; saçlarının sarısı
gözlerinin yeşiline karışmış
biliyorum; sana benzemek için
melikeler birbiriyle yarışmış
fosforlu ve derin bakışlarına
çağlar boyu nice destan yazılmış
oysa ben görülmedik bir nane yaprağına
gökleri kıskandıran bir destan yazıyorum
gözlerin değişip kaplasın karanlığı
bütün ufukları sarsın gözlerin
gene de hep ben de kalsın gözlerin
kapama gözlerini; karanlıktan korkarım
atlıları kaybeder yolunu, hasretimin
posta güvercinleri geri dönmez ülkeme
yaslı dereler gibi mutsuzluğa akarım
kapama gözlerini; karanlıktan korkarım
ateşten ve köpükten sıyırıp ellerimi
mekanımı gülistan eyleyendir gözlerin
isyanıyla ihtiras ve gerilim yaşayan
kabil'in ruhunu kan eyleyendir gözlerin
vuslat aşkını leyla düşürmedi çöllere
arzı mecnun'a hicran eyleyendir gözlerin
gözlerinle başladı tarihin macerası
adem'i havva' ya ram eyleyendir gözlerin
kerem dağlar ardında aradı gözlerini
kamber'i bile viran eyleyendir gözlerin
ferhat dağları deldi yolunu bulmak için
sevmeyenleri giryan eyleyendir gözlerin
suların emzirdiği muamma bir çocuğu
yedi iklime hakan eyleyendir gözlerin.
