16.
-
batan güneş umudumu boğarken karanlıklara,
omzuma yaslanmamış bir başa hasret yüreğim.
nasıl kokunu yüklemiş ki bulutlar rüzgarlara,
canımı acıtsan bile her an seni arar gözlerim.
unutursan adımı boğul gözünden akan yaşlara,
kalbim sensiz atmayacak ve boş kalacak ellerim.
geciktiğim her mutluluk için
özür dilerim kendimden,
zaten mutlu olmak nedir,hiç bir zaman bilmedim ben...
edit : yuuh çok iyi yazmışım...asfalt ağladı resmen...aferin bana...
