türkiye'de ciddi bir baba problemi var, kabul. babalarla iletişim kurulamıyor, kimileri babalarından nefret dahi ediyor. böyle olmayan aileler bir tarafa, bu gruptakiler için dahi tarif edilemeyecek, ağır gelecek cinsten bir travmadır. hele ki ergenlik dönemine denk geldiyse bu şahit olma durumu, o babanın oğlu kendini bırakır, dünyayı zaten tanımamıştır ya, anlamlandıramaz gayretleri, hırsları, sevinmeleri, üzülmeleri...
kıymetsiz, saçma sapan bir hayat diye düşünür. çünkü babasına acımıştır!
