dimdik bir direğin kendini çaresiz hissetmesi ne kadar kötüdür biliyor musunuz ? bahsettiğim maddi şeyler değil , o konularda hiç sıkıntımız olmadı zaten.
babamın canı kadar çok sevdiği arkadaşı vardı , mehmet amcam , arkadaş dediğime bakmayın , hem yakın kuzeni , hem de en yakın arkadaşı. hani mükemmel insanlar olur ya , öyle biriydi işte. ailecek sürekli onlardaydık , onlar bizde. o kadar bağlı o kadar iyiydik ki bütün eğlencemizi , keyfimizi onlarla yaşardık. bir de amcamın kızı ile birbirimizden asla kopmazdık , herşey mükemmeldi.
bir gün mehmet amcam kalp krizi geçirdi , bir süre yoğun bakımda yattıktan sonra öldü. ben size bunun acısını anlatamam , gerçekten kelimelere sığacak bir şey değil.
ilk defa babamı öyle gördüm. o yaşıma kadar bir kere bile babamın ağladığına şahit olmamıştım. o kadar çaresizdi, üzgündü ki. bende çok kötüydüm. o an öyle sıkı sarıldım ki ona. insanın en yakın arkadaşını kaybedince böyle oluyormuş demek. o anları hatırlamak bile çok üzdü beni.
