edebiyat dersinden hep kalan biriydim. lise tarihi boyunca edeyattan performans, proje, sözlü notu gibi şişirme notlarla gectim. yanımda oturan keko arkadaşım da edebiyattan hicbir şey bilmezdi. zaten sayısal okuyorduk o gün bugündür edebiyatın ne gereksiz olduğunu düşünürüm. neyse yine bi edebiyat sınavına gireceğiz, arkadaşımla sıraya ne var ne yok yazdık. stabilo muydu neydi o tür kalemlerle sırayı bir edebiyat profösörüne dönüştürdük. hocanın görmemesi icin dua ediyorduk. zil caldı hoca iceri girdi ve kağıtları dağattı. icimizden derin bir ohh cektik. kopyaların gözükmemesi icin elimizden geleni yapıyorduk, kollarımızı geniş geniş acarak sırayı kapatmaya calışıyorduk. hocanın masasının hemen önünde oturuyorduk. ama artık kopya konusunda prof olduğumuz icin hocayı ayakta siliyorduk resmen. gözünün önünde tüm sınıf kopya cekiyordu ama görmüyordu. ya da görüp bir şey yapmıyordu. neyse 5 dk filan oldu, kağıdımdaki tüm sorular sıramda yazıyor. sevincten kahkaha atmamak icin kedimi zor tutuyorum, arkadaşla adeta kopya yarışına girdik ve kağıtlarımızı hunharca doldurmaya calışıyoruz. ilk defa edebiyattan gecebileceğimiz icin şükür namazı kılacağız resmen. ama oda ne ? daha 6. dk dolmadan hoca adeta vahiy almış gibi yanımıza gelip 'kaldır bakayım kolunu' dedi. bende icimden 'haydaa' diyerek kaldırdım ne yapayım. kopyaları görür görmez belamızı okuyup kağıtları aldı eline. ama insaflı hocaymış birimizi sınıfın bi ucuna, diğerimizi bi ucna gönderip duvarın üzeride olun sınavınızı dedi. bildiğiniz kağıtları alıp, sınıfa arkamızı dönüp kağıtları duvara koyup duvarda mal mal kağıda bakmaya başladık. doğrusu ben, kağıdı elimizden alıp kıcımıza tekmeyi vurur diye düşünmüştüm. daha 2 dakika gecmeden hoca diğer sıralara baktı ve tüm sıralarda deli gibi kopya yazılı olduğunu gördü. sevinmiştim. sürü psikolojisi işte ben yakalanmışsan herkesin yakalanmasını isterim. hoca tüm sınıfı alıp bildiğiniz 50 kişilik sınıfı alıp kantinde yaptı sınavı ve ben her zaman ki gibi edebiyattan o yılda kaldım. gelenek bozulmadı.
