Kimi bilim adamlarına göre bireysel ve toplumsal düzeyde uyuşmazlıkların kökeninde insanın doğası gereği saldırganlığı yatar. Evrimcilerin sunduğu bu kavrama göre hayvanlardaki içgüdüler de bunu kanıtlar fakat bu içgüdüsel saldırganlık kısmen sosyalleşme ile dizginlenir. Avusturyalı bilimadamı Lorenz hayvan davranışları (Etoloji) üzerine yaptığı araştırmalar üzerine insan ve hayvan davranışlarının paralellik gösterdiğini iddia etmiştir. Ona göre saldırganlık türler arası değil tür içidir. Yani sincap sincapla insan insanla kavga eder. Fakat türler arası saldırılar ise saldırganlık değil güdüsel bir ihtiyaçtır. Kaplanın geyiklere saldırması saldırganlık ile değil beslenme güdüsüyle açıklanır. Fakat hayvanların çiftleşme döneminde o canlıyı koruması paylaşmaması vb durumlar insanda da görünür. Fiziksel mesleksel veya başka tür yakınlık olan insanların birbirine karşı saldırgan olduğunu ancak çiftlerin eşlerini dış müdahalelerden koruduğunu ve kıskandığını söyler. Bu noktada Lorenz insanların saldırganlığının bir potansiyel oluşturduğunu, boşalım için neredeyse sudan sebep aradığını ve uyuşmazlık çıkarttığını öne sürer.
