türkiyede son zamanlar gözlemlediğim gerçeklik. bir kutupta eskiden kalma duygularıyla hitap eden, hatır, minnet, inanç, ruh gibi kavramlara dayalı bir düşünce ve zihin yapısı. uzun lafın kısası maneviyatı ile düşünen kendi içinde tutarlık, makro boyutta ise tutarsız hareketler sergileyen alt tabaka bir kültürel zemin var.
diğer grupta ise mikro ve makro boyutta tutarlı, sanatsal duygular ve mantığa dayalı, kinaye ve normalin üzerinde mantıksallık peşinde ikinci bir grup var.
aristo'nun da söylediği gibi ara yolu bulmuş, hem zihnini hem kalbini eğitmiş bilgelikte bir insan kitlesi ütopyası çok uzak gözüküyor.
kenci nacizane görüşüme göre toplum içi güvensizliğin asıl sebebi bu.
