Giderek yabancılaşan ve yalnızlaşan bireyler oluyor artık dünya. içinde toplumsal kaideler barındıran yalnız bireyler. Bu yalnızlık fiziksel değil ama içten içe yalnız kalabalıklar doğuran bir yalnızlık. Bizlerde sosyal hayvanlardanız ama artık bu sosyallik çıkarlar için evet sosyalliğin özünde zaten çıkar vardır ama bu çıkar artık hayatta kalmak uğruna değil diğerlerinin üstünde yükselme üzerine kurulma. Bu biraz da modern kapitalizmin getirisi. Evet belki dünya global ama hiç bu kadar yalnız ve çıkarcı olmamıştı. Yalnızlığın acısı yalnızken var ama en çok da dostlarının yanındayken ortaya çıkıyor. Bir buluşturabilsek içimizdeki yalnız toplulukları artık eskisi kadar yalnız olmayacağız belki ama işte hepimizin içinde hiç yağmayan yağmur bulutları gibi bekleşip duruyorlar bizse yağmura hasret çorak topraklar gibiyiz giderek çölleşiyoruz. Bazen kervanlar geçiyor içimizden yanlışlıkla su döküyorlar ama dindirme ki koca çölü bir kaç damla su. Çöl bir paradoks gibi çöl çölü doğuruyor. Hissediyorlar günümüzde artık çölden en uzak denizlede bile çölün etkisi.
