Biri rahmetli biri 3 çocuk sahibi 2 abinin olması durumudur.
Öyle bir şeydir ki anlatılmaz.
Babanızdan çok babalık yapmışlardır size.
Annenizin vefatından sonra sizi toplayan, aileyi derleyen, kol kanat gerendirler.
Küçükken hep "abimi çağırayım mı" deme lüksüne sahip olursunuz.
Anne yoktur babanızla aranız berbattır ama sizin bir abiniz vardır.
Öyle böyle değildir bir abiye sahip olmak. Tutunacak kanadının olmasıdır. Yuvadır, ailedir. 30 yaşına gelip hala abim var demektir.
küçüklüğünüzden beri eğer abiniz iyi bir şey yapıyorsa aileden ''abine bak onun gibi ol'', abiniz kötü bir şey yaptığında ise ''sende abin gibi mi olacaksın'' lafını duyarsınız. bir şey alınacaksa pazardan mesela bayramlık, ucuza gelsin diye aynı şeyden ikinize de alınır ''banane ya ben başka bir şey istiyorum'' deseniz de genelde abinin istediği şey alınır ve siz de onu giymek zorunda kalırsınız. abinizden kalan defterleri, kitapları kullandığı yere kadar bantlayıp tekrar kaplarsınız. ilk oyunlar abiyle beraber oynanır genelde oyun onun istendiği şekilde oynanır, atarinin birinci kolu muhakkak onda olur, top oynayacaksanız önce o şut çeker siz kaleye geçersiniz. kendi ışıklı ayakkabısının pili bittiğinde, kıskançlığından sizinkini de alır pilini bitirir. küçükken eviniz sobalı ve küçükse aynı yatakta yatarsınız, duvar kenarı muhakkak onundur siz isteseniz de orada yatamazsınız...
Vefatıyla kör olmaktır. Sizin hiç abiniz öldü mü diyesiniz gelir. Küçücük kızına tutunur yaşarsınız. Abimin emaneti dersiniz. Gerçi diğer abim, ablam, ben, kız kardeşim hepimiz minikliği çok şımartıyoruz. Çok zilli olacak gibime geliyor hadi hayırlısı.
Diğer abinizin çocuklarını da kendi çocukların kadar sevmektir. Gözümde tütüyorlar yeminle. Memlekete gitsek de görsek..
