bir büyü çaktı ve gökyüzü kırmızıya döndü
meleğin kalbi buz kesti,
karanlık çöküyor, kalmak üzere,
melekler karlar altında yatıyor buz gibi.
akşam karanlığı geçti, ve soğuk bir meltem,
düzlüklere dokunuyor,
yerde teni soluk bir melek yatıyor,
yüzünde acının izi,
donmuş yere kar düşüyor şimdi,
melek beyazlara büründü,
düzlüklere yayılıyor buz,
sonsuz geceyi karşılamaya.
elbisesi buz kristalleri; ve beyaz,
ve donmuş güller kıpkırmızı,
masum bir ruhun kandan gülleri,
düzlükte ölü bir melek yatıyor.
bir büyü çaktı ve gökyüzü kırmızıya döndü
meleğin kalbi buz kesti
buğulu gökte kara buutlar toplanıyordu,
sessizlik çığlıklarla bölündü,
bir büyü çaktı ve gökyüzü kırmızıya döndü,
meleğin kalbi buz kesti
buğulu gökte, ölü meleklerin kabrinin sessizliğinde.
dokun karlara.. cansız heykelleri sev;
öl!
karanlık çöküyor, kalmak üzere,
melekler karlar altında yatıyor buz gibi soğuk,
düşen her kar tanesiyle,
bir başka hikaye anlatılıyor;
bir büyü çaktı ve gökyüzü kırmızıya döndü,
meleğin kalbi buz kesti
buğulu gökte, ölü meleklerin kabrinin sessizliğinde.
