seviyorum ben bu sokağı. sık sık ankara'ya gidip gelen biriyim. hatta bu alışkanlığım yaklaşık 15 yıldır var bende ama siz yinede neden diye sormayın. konur sokakla tanışmam aşağı yukarı 5-6 yıl önce olmuştur. başta biraz tuhaf ve garip gelmişti ama gel gelelim gittikçe sizi saran bir havası var ve işin en kötü yani her gittiğiniz şehirde bir konur sokak olsun istiyorsunuz. fakat hiç bir zaman konur sokak sıcaklığında bir sokakla karşılaşamıyorsunuz hiçbir şehirde bu da sizi üzüyor tabi. ee doğal olarak zamanla ankarada bulunmak için değilde şöyle bir konur sokağı gezmek için hevesleniyorsunuz.
nedir bende konur sokağı çekici kılan ? bunu düşündüm bu yazıyı yazmadan önce. ve ilk öne çok doğal olarak sol görüşlü insanların bir arada olması aklıma geldi. ama şunu belirtmek isterim ki konur sokak tek bir sol görüşe ait değil çeşitli sol görüşler var belki bu farklı görüşten kimseleri karşılıklı bir masaya oturtsan birbirlerine kapital fırlatacaklar ama o sokakta herkes iç içe ve herkes bir ortak noktada buluşmuş o görüşte şu ''bu sokak faşizmden kurtarılmış bir sokaktır.'' yani anlatmak istedğimi bir çok sol görüşlü siyasi parti bildiri dağıtmakta birçok siyasi örgüt standları bulunmakta ama kimsenin kimseye düşmanca baktığı yok. ee haliyle faşizan fikirlerden arınmış bir sokak ne kadar tatlı olabilirdi ise konur sokakta işte o denli tatlı.
yani uzun lafın kısası ankaraya yolunuz düşerse biranızı çıkın binalardan birinin herhangi bir katındaki bara ve orada yudumlayın bir tanede mis gibi tütün sarın kendinize ve başlayın sokağı seyretmeye. ardında gelin bu yazıyı tekrar okuyun ve ne demek istediğimi daha iyi anlayın. haydı afiyet olsun.
