genel de sağ tandanslı partilerin çokça başvurduğu bir yoldur dini siyasete alet etmek.
müslüman adam imajı yanında partinize kazandırdığı en büyük değer eleştirilebilirliği ortadan kaldırmasıdır. çünkü inançlar tartışılamaz, eleştirelemez. eleştiri getirdiğinizde partiye, zihniyete değil adeta dine, islama eleştiri getirmiş gibi gösterilirsiniz.
bu bulunmaz bir nimettir. istediğin her boku yiyip dinin eleştirilemez kalkanı içine bürünmek. sana karşı olanları din düşmanı ilan edip işin içinden çıkabilirsin çünkü.
yakın zamanlarda canlı örneklerini çok yaşadık. kombassan, yimpaş gibi islamcı şirketlerin reklamları boy boy muhafazakar gazetelerde yayınlandı. bu şirketler belirli seviyey bu reklamlar sayesinde geldi. sonra ne oldu? bu müslüman adamlar saf halkı dolandırdı.
işin ilginç yanı kandırılan insanların şirket yöneticilerinden şikayetçi olmamalarıydı. neden şikayetçi olup hakkınızı aramıyorsunuz diye sorulduğunda "bunlar müslüman adamlardı, ben bulaşmak istemiyorum" gibi dehşet verici cevaplarla karşılaşıldı.
tabi reklamlarını yaptıkları şirketlerin üçkağıtlarını muhafazakar gazeteler de eleştiremiyordu. göz göre göre halkın parasını elbirliğiyle gaspettiler.
dini, siyasete, ticarete alet etmek müthiş üçkağıt kapıları açtı her zaman işadamı ve politikacılara. aslına bakıldığı zaman bu insanlar tarafından kandırılan vatandaşın da dindarlık algılaması, dine bakışı tuhaftı. mesela kendi dini vecibelerini yerine getirmez ama getirene haddinden fazla hürmet gösterir. yakın çevremden birçok insan tanımyorum dinle diyanetle alakası olmadığı halde biz öğrenemedik bari bizim oğlan\kız öğrensin deyip çocuğunu imam hatip lisesine gönderen. bir mahallede camiye bir hırsız girer namaz kılan, kılmayan sopaları kapıp hırsızı linç etmeye kalkar.
böyle olunca da biraz parlak yüzlü, iyi hatip, bir kaç dini kitap karıştırmış kötü niyetli insanlar bu vatandaşları rahatlıkla kandırabiliyor., hem de hiçbir bedel ödemiyor bu dalaveraların karşılığında.
