sanki kalabalığın* içinde yalnız kalmış başka bir yüz* daha; aynı benim gibi...
oturup bu adamın ne kadar iyi, ne kadar nazik, ne kadar bilgili, ne kadar kültürlü bir insan olduğunu yazmıyacağım. zira tüm sözlük az çok tanıyor kendisini. ancak kendisini benim için özel yapan ne zaman yüzüne baksam ayna gibi kendimi görmem herşeye rağmen gülen o yüzünde. en büyük üzüntüm ise şu hayatta ilk kez bana "lan bak sadece sen değilmişsin demek ki... başka deliler de varmış aynı sorulara cevap aramaktan kafayı yiyen" dedirten bu insanla bu kadar geç tanışmış olmam.
