409.
-
ilk aşkımdın. bulmacaların fatihi, tavlanın yenilmezi, onurlu, şerefli adamdın.
ah be koca çınarım. meyven olmasa, gölgen yetiyordu.
yüzünü görmesem uzaklarda olsam bile, oralarda nefes aldığını bilmem yetiyordu.
ne vakit yadıma düşsen, gittiğin gün kalbime saplanan hançer hatırlatır kendini, batar, yoklar yüreğimi.
yokluğun, sonsuz acının ciğerime dozaj dozaj enjekte edilmesi.
içimde küçücük bir kız çoçuğu, düşse dizleri kanasa sana, mutluluktan etekleri uçuş uçuş olsa yine sana muhtaç.
yeryüzündeki hiçbir lisan, insanın yüreğindeki özlemi dile indirgeyemezmiş de,
en kötüsü özlenenin toprağa refik olmasıymış, öğrettin.
