39.
-
anne sinirli. öfkesi odada nefes alacak yer bırakmıyor.
on iki yaşında ozan. suçu annesinin gününe gelen kadınlardan birisinin çantasından para çalmak.
dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu artı davranım bozukluğu diye bir not düşülmüş bir önceki muayene notuna.
çikolata almış birazıyla, internet cafe'ye gitmiş bir de.
"çoğu duruyor ama" diyor kafasını kaldırmadan.
anneyi çıkartıyorum odadan, sandalyesini karşıma çekiyorum.
dizleri dizlerime değiyor ozan'ın.
başı eğik.
az sonra ilk kelimemle birlikte bir bir dökülmeye başlıyor gözyaşları.
elleri görünmez bir hamuru telaşlıca yoğuruyor. terlemiş.
ıslak gözlerle başını kaldırıp soruyor:
"lorazepam bey, siz çocukken yapmadınız mı böyle şeyler?"
ulan ozan.
içimden bir şarkı tutturuyorum.
ne kahraman, ne cesuri ne güzel çocukların şarkısı.
bey olmak bana mı kalmıştı?
