Çığlıklarla uyandım
karanlık sokakda boş bi aynaya bakıyorum
ellerimdeki kan izleri bedenime çoğalırken
bu sahte dünyadaki yalanlar beynime dolaştı
Her ne kadar kalbim sızlasada
Her ne kadar beynim ölümü istesede
vazgeçmedim ölümden..
boş bir otel odasında uzanırken
dinlediğim o sessiz çığlıklar
bedenimi hapsederken
içimde bulunduğum ortamdan kaçmak istedim
gölgeler beni takip ediyordu
bedenimdeki oyuncular bir bir rolumu söylüordu
ya ölceksin ya kalacaksın ..
bense vazgeçtiğim hayatımdan.. ölümü seçtim..
ellerim bedenimi hapsetti
kaçmak istedim benliğimden..
ama olmadıı ben kendime yenilmiştim..
her aynaya baktığımda boş bir insan parçası görüyordum..
ezan sesleri arasında uykuya daldım..
belki uyanmak üzere ama uyanmayacaktım..
çaresizce bedenimin havalanmasını bekledim..
gercekleşmeyen bi umut için ellerimi Tanrıya uzattım
Beni yanina al diye yalvardım..
OLmadı tüm günahlarımdan arınmamı istedi sanki...
damla damla yükselttiğim günahlar bedenimi sardı..
gidiyorum dedim... yokum artık dedim..
bedenim artık kör kuyılarda hayata el sallıyordu..
eski bakışlar yoktu artık..
bir hikayeydi yaşadıklarım...
her hikaye mutlu sonla bitmezdi..
benimkisi ise hayata elvada diyen bir acı ile bitmişdi...
traji komik hayatımda.. son içkimi yudumluyordum..
tastan içtiğim içki beynimi aldı.. gözlerimi kapattı
sanki acı cekiyorum.. evet evet acı cekiyodum..
gözyaşlarım karanlıkdaa ışıldayan havayi fişikler gibiydi..
herkes kendi kaderini benimkine benzetirken..
ben başka hayatlarda başka bi dünyada onların kaderini çizecektim..
kimse yoktu yanımda.. ellerimi tutacak......
hayat bumuydu derken.. karanlığımın meleği geldi..
o an tüm fısıltılar beynimi kapladı ... gitme gitme diye yalvarıyordu
ama gitmeliydim artık.. uzun bir yolculukda yanıma ölümü,öfkeyi ve şehveti almıştım..
hayatta bıraktığım her iz dünyadaki tüm acıların toplamıydı...
bencilce yaşadığım acı.. yüreklerimi hoplatırken..
elveda şarkılarını ağzımda mırıldanıordu...
göz yaşları içerisinde... ölümün o soğuk nefesini bekledim..
bedenimi yawaş yawaş sarıordu...
beklenmedik kişiler benim için tebessüm ederken..
tüm acılar birden kanıma işledi...
onların her gülüşü benim damarımdaki kanların şiddetini attırıordu...
onlar zaferinee gülümserlerken.. ben kahrolmuşçasına yaşadığım pişmanlıkları aklıma getiriyordum !!
cellatım geldi.. cehenemin son perdesini izlerken..
azrail ruhumu alıyordu..
soğuk nefesini anlımda hissediyordum...
bir anlık bakış bir anlık tebessüm...beni ölümüm soğuk nefesinee götüyordu... elveda hayat !!! **
