halife erdoğan çevresinde birleşmek ve baskıcı bir rejimle yaşamaya devam etmek şeklindedir.
bildiğiniz üzere islamcılar iktidarı ele aldıktan sonra akıllı bir şekilde rakip sermaye güçlerini karşılarına almadan, hatta desteklerini de alarak iktidarlarını pekiştirdiler. ırak savaşı öncesi abd'ye verilen sözlerle türkiye'De ılımlı islamcı siyasi bir yapı yeşertildi. ilk başlarda avrupa birliği hedefi ile liberal sol kullanışlı aptalların ideolojik meşruiyet alanı yaratan söylemlerini de kullandılar. 2010 referandumu ile artık iktidarlarını başkalarıyla paylaşmalarına gerek kalmadı. en son kendi içlerinde de akp-cemaat şeklinde ayrıştılar ve birbirlerini yemeye başladılar. cemaat politik anlamda tam yok edilmediyse de ekarte edilmiş sayılabilir. islamcıların güç aldıkları sermaya grupları bu sürede müthiş büyüdü. geniş bir islami orta sınıf oluştu. bu kesim etnik kürt sorunu konusunda yıkılmakta olan osmanlı'da bir süre çare olur mu diye başvurulan islamcılık akımının islam kardeşliği edebiyatını sürdürmeye devam ediyorlar. çok sığ bir anlayışla bu ciddi sorunu geçiştirmeye çalışıyorlar. kürt hareketine karşı içlerinde hizbullah dışarıda da ışid tarzı yapıları beslersek bu sorunu bastırırız diye düşünüyorlar.
halbuki ortada uluslaşmış, seküler bir ağırlığı olan bir kürt kitlesi var. 20. yy'ın başında çöken islam kardeşliği edebiyatı ile bu gidişatın durdurulması görüldüğü üzere mümkün olmadı. varmaları gereken nokta, türkler ile kürtlerin kardeşçe ayrılması. uluslararası anlamda da mümkün olan en ileri seviyede kardeş devletler olarak işbirliği yapmaları. islamcılar kurnazlıklarla bu sorunu çözmeye çalışıyorlar hala. bundan dolayı gerçek çözüm erteleniyor, sorunlar daha da derinleşiyor. bu anlayışın bir an önce tasfiye olması gerekiyor her iki halkın iyiliği için.
