üniversite yıllarımda gece yarısı bursadan nilüfer'in ankara aracına binerdim. o da tam 5:30'da aşti de olurdu. 3 dakikalık yürüyüşten sonra ankaray ın önünde birikmeye başlardık ellerimizde bavullar.
dakikalarca kapının açılmasını bekleyen onlarca üşümüş insan. çıt çıkmıyor. herkes esniyor ve bir an önce evine gitmeye çalışıyor.
gel gelelim ben öyle bir ankara sabahında çok tatlı bir kızla tesadüfen tanışıp çok güzel 2 yıl geçirmiştir. olaya iyi tarafından da bakmak gerekir.
