şu karın hikmeti, şu dünya canlıları, içtiğimiz su, dokunduğumuzda yakan ateş hepsi bir mucize gibi..
en baştada varlığımız..
ben senden vazgeçmek istemiyorum ama şu düzeni nasıl anlıyayım ben.. ölüyoruz, neslimiz tükeniyor, açız, yoksuluz, cogumuz oyle fakiriz ki şükrederek ahirette mutlu olacagımızı dusunuyoruz..
çaresisiz.
ne yapacağız allahım kaç kere yalvaracagız sana.. kaç kere evimizden yağmur yagarken cıktıgımızda şemsiyemiz olmadan ıslanmıyacagız.. kaçıncı mucize bekleyişimiz bu?
