'özgecan aslan' vahşetinin ardından 5 gün geçti. aslına bakarsanız bana daha uzun gibi geliyor. sorsanız 1 ay derim. belki medyada çok geniş yer bulması belki sokakta çok konuşulması belkide başka nedenler. olayın vehametini bir kez daha kaleme alıp kimsenin canını sıkmak istemiyorum.
bu olayla ilgili ne günlük hayatımda ne de sözlükte tek bir satır konuşmadım/yazmadım. ilk duyduğum andan itibaren sanki bir yakınımmış gibi şok durumundayım. gerek ülkemizde gerekse dünyada bu ve buna benzer bir çok olaya tanıklık ettik. fakat diğerlerinden farklı olan ne? bilemiyorum. olayın gerçekleştiği günden bu yana konuyla ilgili tek bir kelime dahi ağzıma almadım. büyük bir şaşkınlıkla olanları takip ediyorum. medyada yazılanları, sokakta, çarşıda, pazarda, iş yerinde konuşulanları dinliyorum ve bolca gazete okuyorum. kamuoyunun tepkisini içten içe izliyor, benim kadar nefret ediyorlar mı? benim gibi onlarda failleri öldürme duyugusuyla yanıp tutuşuyorlar mı? diye gözlemliyorum. garip bir ruh halindeyim. şuana kadar tek bir kelime söylememiş olmama rağmen kendimi yorgun hissediyorum. bu yaşanan olay zihnimi çok yordu. şiddetli bir üzgünlükte var sanırım. bir çok soru soruyorum kendime. mesela; bir insan insana bunu nasıl yapabilir? cevabı sapkınlık olabilir, cinsel açlık, uyuşturucu, şiddet eğilimi, eğitimsizlik vs vs.
vahşet üstü bu olay sonrası bir birey olarak ben, kadına yönelik şiddet haberleri duyunca ölüm yoksa korkmayacağım, taciz tecavüz yoksa rahatlayacağım, yakma kesme biçme yoksa mutlu olacağım. bu toplumda yaşayan ve yaşamakta olan ben, şiddeti artık çok fazla umursamayacağım düşünebiliyor musunuz? üzülmek için arayacağım kriterlere bakar mısınız? ölüm, tecavüz, yakma, kesme, işkence yoksa üzüleceğim bir neden de yok. malesef kadına şiddetin anormal bir ruh hali, gücü veya kontolü elinde bulundurma tedirginliği, erkeğin iktidar egosu olduğunu düşünmeyen biri daha var aranızda. benim o. toplum bu fikri bana enjekte etti. yaşadığım ülkenin kültürel ve ahlaki yapısı beni bu anlayışa entegre etti. şuan içinde bulunduğum ruh halinin çok berbat olduğunun farkındayım. ve buna neden olan toplumsal gerçeklikle yüz yüzeyim.
