benim yaşadığım durumdur.Parktan geçiyordum.Bir kız parkta hüngür hüngür ağlıyordu.Burnu kızarmış.Ses de çıkaramıyordu başkaları duymasın diye.Orada o kızın masumluğu o kızın üzüntüsü o kadar çok etkilemişti ki beni.Ne olduğunu kim için ağladığını hiç bilmiyordum.elimde bir gül vardı hani bazı açılışlarda çiçek filan dağıtıyorlar ya.Orda elime tutuşturmuşlardı.Hiç kendimden beklemediğim bir hareket yaptım.Gittim kızın yanına o gülü ona verdim.Kız ne olduğunu bile anlamadı.Şaşkınlıkla bana bakıyordu.Dedim ki ne için ağlıyorsan kim için ağlıyorsan bil ki geçecek.Bil ki bu üzüntü hep kalmayacak içinde.Ne olduğunu bilmiyorum ama hele ki bir erkek için ağlıyorsan bil ki değmez.Çünkü eğer bir kızı böylesine ağlatıyorsa hele ki dışarıda böyle bir başına ağlatıyorsa hakediyor veya haketmiyor diye bile düşünmem aslında ben ona erkek bile demem.Hiçbir şey senin gözyaşlarını akıtmana değmez.Çünkü bil ki senden değerli hiçbir şey yok bu dünyada dedim.Kız şaşkına dönmüştü ne söyleyeceğini ne yapacağını bilmiyordu.Ben de zaten hiçbir şey söylesin istemiyordum.Çiçeği alır almaz kendine iyi bak dedim ve hızlı adımlarla oradan uzaklaştım.Arkama bile bakmadım.Kulaklarımı tıkadım.Hiçbir şey beklemiyordum ondan.Sadece mutlu olmasını istedim.Bilmiyorum ya içim sıkılıyor bir kadını ağlıyor görünce.Hz ali demiş ya bir kadının akıttığınız her gözyaşı için cehennemde bir o kadar yanacaksınız diye.inanıyorum ki dindirince de mükafatı da bir o kadar büyük olur...
