hava biraz karardımı otuduğum sokakta dahi yürüyemez oldum. yanımdan geçen kadınlı erkekli çoğu insanda tehlike sezip kendimi en yakın bakkala, markete atıyorum. yanımda arkadaşlarım dahi olsa aynı durumu birlikte yaşıyoruz. nasıl bu hale getirdiler psikolojimizi? bunu hakedicek ne yapmış olabiliriz? ha sadece kadınlarda değil benim annem erkek kardeşimi gündüz gözüyle bakkala dahi yollarken camda yolunu gözlüyor korkusundan. arkadaşım bugün minibüste yanına erkek oturdu diye kalkıp ayakta yolculuk etti. biz ne zaman sağımızı solumuzu kontrol etmeden, insanlara karşı kuşku duymadan özgürce yürüyebileceğiz sokaklarımızda. herşeyden önce bu hakkı istiyorum.
