bugün kendimi ilk kez taciz ediliyormuşum gibi hissettim. hem de bir erkek olarak!
rutin bir gün, işten yorgun argın çıktım ve işyeri servisine bindim her zamanki gibi. olağan dışı olan tek durum; işlerimin yoğunluğundan dolayı birkaç dakika geç kalmış, servise binen son kişi olmamdı. koltuklara baktığımda hemen hemen hepsi doluydu, önüme gelen ilk koltuğa attım kendimi yorgunluktan. yanımda da işyerinde birkaç kez gördüğüm ama adını dahi bilmediğim bir kadın oturuyordu. işte kasılmalar tam da o zaman başladı.
malum, gündem konusu belli ve gerçekten buna içten bir şekilde üzülüyorum. yanına oturduğum ablamız da olaydan fazla etkilenmiş olacak ki; kendini koltuğuna doğru çekmeler, büzüşmeler, sanki her an kadının üzerine çullanacakmışım gibi triplere girmeler...
ablacım, insanız biz! her insanda olacağı gibi biz erkeklerde de dalyaraklar çıkabiliyor. birkaç kişinin yaptığı yanlışları tüm erkek toplumuna atfetmek niye? beni neden durduk yere tacizci, tecavüzcü statüsüne sokuyorsun, buna ne hakkın var?
bugüne kadar oldukça fazla ilişkilerim oldu. incitmeyi bırak, sesimi bile yükseltmişliğim sayılıdır. çünkü eğitimimde, aile görgümde, inancımda, düşüncemde, dinimde "insana saygı" var. hepiniz yapıyorsunuz demiyorum, ama oldukça ciddi bir grup "erkek bu, tukaka" durumlarına girmiş. yapmayın etmeyin, biz de sizin kadar insanız ve emin olun çükümüz nedeni ile insanlığımızdan ödün vermiyoruz.
