Hayatında eğer biri varsa ve gerçekten bağlanmışsan seviyorsan onu kaybetmemek için yaşanan endişedir.
Bir çok insan; 'o beni kaybetti beni onu kaybetmedim.' felsefesini benimsemeye çalışsa da bu konuda samimi olduklarına inanmıyorum
Birini kaybetme korkusu kompleks değil, eziklik değil, özgüven eksiklikliği hiç değil.
Tüm benliğimi kaplamış bir insan var hayatımda. Sabah onun varlığına şükrederek uyanıyorum. Sabah önce ben evden çıkıyorsam ve hava soğuksa sıkı giyin! diye mesaj atıyorum. Yemek yedi mi mutlu mu nerede ne yapıyo biri canını sıktı mı her saniyesini bilip yanında olmak istiyorum. (Kontrol manyağı değilim!) ve ona da söylediğim gibi bu hayattaki tek amacım; 'Onu mutlu etmek olsun istiyorum.' bir o kadar da karşılıklıdır ki bu her saniyemi biliyor ve benimle her şeyini paylaşıyor. kimi zaman birbirimize itiraf ediyoruz aşık değiliz birbirimize ama birçok aşıktan daha samimi duygular beslediğimize inanıyoruz. Hayatı paylaşıyoruz, hayatın ta kendisini birlikte yaşıyoruz. Hiç bir zorlukta pes edip birbirimizi yarı yolda bırakmıyoruz. Gecem gündüzüm sabahım akşamım dünüm bugünüm yarınım herşeyim onlayken herşeyim o olmuşken nasıl kaybetmekten korkmaz insan!
