ben seni hiç tanımamış olmayı yeğlerdim, hiç duymamayı adını televizyon kanallarında. dün sabah gözümü açtım 5:30 da, gözlerimi daha tam açamazken habere baktım, canım yandı, okudukça içim sıkıldı, sinirlendim, uyku tutmadı sonra, uyandım.
facebook'u bi açtım, herkes aynı. herkes bi tanıdığını kaybetmiş gibi, herkes üzgün. kimse sana yapılanları kabullenmemiş, kimse sana yapılanları yedirememiş kendine.
dünden beri arkadaşlarla yazışıyoruz facebook da, nasıl olabilir diye. bizim de aklımız almadı sana yapılanları. arkadaşlarımdan biri şiir yazdı senin için, elimizden bir şey gelmedi, gelemeyecek, en çok da buna yanıyor insan.
senin yerine kardeşlerimizi, nişanlılarımızı, annelerimizi, karımızı koyduk, bazılarımız ağladık. düşündükçe daha çok üzüldük, daha çok sinirlendik, sana bunları yapanları kendi ellerimizle öldürmek istedik.
annen "keşke silahla öldürselerdi, acı çekmezdi kızım" dedi, orda bittik. 2 gündür tüm ülke sana ağlıyor, herkes sana dua ediyor. allah rahmet eylesin hayatının başında, bir orospu çocuğuna pisi pisine kurban gitmiş kız. annene babana sabır dilemek manasız, ama yine de allah sabır versin. yattığın yer cennetten bi bahçe olsun, hatırlama son yaşadıklarını.
