yasıyoruz, herkes gibi bizde nefes aliyoruz. biraz daha fazla para kazanmak icin kıcımızi yırtıyor universiteye yerleşiyor, bir sonraki levele geciyoruz evlenmek coluk cocuğa karismak gibi. cuklar buyurken ek islere giriyor hayat kalitemizi artiriyor. drama cercevesi icerisinde yaşlaniyoruz yavas yavas. peki neden hic sona ermiyor bu döngü. haydan gelip huya neden gidiyoruz. neden bu sinanma. bedenlerimizin icerisine yerlestirilen ruh neden sinanmaya tabi tutuluyor. yada bir cezami insanlarin fani hayatı yaşaması. ben 19 yasindayim. kirani kerimi 2 kere hatim ettim ve suan da turkce mealini sure ve ayetleri turkce olarak arastiriyorum, genel olarak dunyayi ve evreni anlamaya yonelik ibadet Allaha inanis icerisinde. fakat icimde bir ukte var neden ruhlar bu fani hayatin icerisinde fani bedenlere yerlestirildi. tanimlayamadigim bir eksiklik anlayamadigim bir kavram, terim gibi aklimda. galiba toplum olarak sorgulamaya korktugumuz icin icimizdeki bu anlamsizlik. yada benim ugrasim bos bir kuruntu.
