hakemin uydurduğu penaltıyla galip gelen beşiktaş'ı tebrik ettiğim maç.
evet, bizi yendiniz, üç puanı aldınız. pozisyona penaltı deyip içinize sindiriyorsanız bizim için sıkıntı yok.
ben bu maça farklı bir pencereden bakacağım.
iş için bugün bursa'nın şirin ilçesi iznik'teydim. maçın da ilk yarısını kaçırdım, ikinci yarısını iznik'te bir restoranda seyrettim.
beşiktaş gol attığında yaşanan sevinç, bursaspor gol attığında yaşanan sevinçten daha fazlaydı.
evet, bursa'nın ilçesi olan iznik'te...
düşündüm.
ulan dedim bu maçın sonucunun amına koyayım. o beşiktaş galibiyetine deliler gibi sevinen insanlara baktım.
bunların hemen hepsi hayatlarında statta hiç beşiktaş maçı izlememiş, deplasman yapmamış, beşiktaş ile uzaktan yakından alakası olmayan kişilerdi. belki içlerinde bir ikisi bir iki maç seyretmiştir hayatı boyunca. sonra sordum kendime, "ulan bu neyin sevinci, bu neyin çıldırması" diye.
adam bursa'da oturuyor, beşiktaş ile, istanbul ile alakası yok, bir istanbul takımı bursa takımını yenince gol atınca çılgınca seviniyor.
bu ne ya?
sonra türk futbolu neden gelişmiyor?
işte bu kansızlar yüzünden.
maçın amına koyayım, bu şartlar altında bursasporumuzun sahaya çıkabildiğine şükredelim...
