Kimseyi gerçekten sevememekle başlar , mutsuzluğun kapısıdır. Suçu kendinde aramaya başlarsın belki notlar tutarsın insanlara nasıl davranacağın hakkında . Karakterini düşünüyorsun , nerde yanlış yaptığını gerçek den öğrenemiyorsun ya depresifleşiyorsun daha sonrasında. Yalnız kalmak bunaltıyor . içinde bulunduğun durum daha da genişliyor. Özellikle 17-18 yaşında ortamından memleketinde kopmuş iseniz yeni bi çevre edinemiyorsun da aynı zamanda.
Ben de bu durumdayım ama yapılması gerekenler hakkında yorumum şudur :
Arayan taraf da olmamak , düzenli hayat , kendine meşgale. Gerisi kendiliğinden gelecektir diye düşünüyorum.
