"Kızınız tecavüze uğradıktan sonra bıçaklanarak öldürülmüş, cesedi yakılarak dere kenarına bırakılmış." Bir an bu cümlenin size söylendiğini tahayyül edin, düşüncesi bile insanı çıldırtmaya yeterken, bir annenin bugün bu cümleyi duyduğunu düşünün. Bir annenin, bir babanın omzuna bu kadar acı yükleyebilecek kadar gözü dönmüş vahşilerle aynı ülkede yaşadığınızı düşünün sonra. Bindiğiniz otobüsün şoförü, belki yanlışlıkla ayağına basıp özür dilediğiniz adam, bilmediğiniz bir adresi öğrenmek için soru sorduğunuz esnaf; belki katil, belki tecavüzcü, belki sapık ve hiç tereddüt etmeden size tecavüz edebilir, sizi öldürebilir çünkü ödemesi gereken hiçbir ağır bedel yok. Çünkü adalet yok. Çünkü herhangi bir caydırıcılık yok. Bu ülkede kadınsanız, öldürülmediğiniz hergün için kendinizi şanslı saymanız gerekiyor. Bu ülkede kadınsanız okula gitmeyeceksiniz, işe gitmeyeceksiniz, yolda tek başınıza yürümeyeceksiniz. Özgecan'ın kanı, ona bunu yapan o üç pislikten önce, benzer olayların faillerini besleyenlerin ellerindedir. Gencecik bir kızın hayatını söndürmek, annesinin babasının dünyasını yerle bir etmek bu kadar kolay olmamalı bi memlekette. Aklını yitirecek gibi oluyor insan düşününce. Sizin o çok kıymetli duble yollarınızda ben tek başıma yürümeye korkuyorsam, nerde kaldı sizin sosyal devletiniz? Tek başıma otobüse binmeye korkuyorsam, yerin dibine batsın övündüğünüz toplu taşıma sistemleriniz. Koruyamadınız. Gizem Akdeniz'i koruyamadınız. 24 kişinin tecavüzüne uğrayan 13 yaşındaki kızı koruyamadınız. Bir yıl içinde cinayete kurban giden 256 kadını koruyamadınız. Güzeller güzeli Özgecan'ı koruyamadınız. Adaletiniz yok mu? Yasanız yok mu? Hakiminiz yok mu? Hükmünüz yok mu? Caydırıcılığınız yok mu? Peki biz bu ülkede insan gibi yaşamayı ne zaman becerebiliriz? "Çocuklarınıza çığlık atmayı öğretin" gibi dahiyane fikirlerden başka verecek bi cevabınız yok mu?
