mekke'nin fethi'nden sonra değil hudeybiye antlaşması'ndan sonra indirilen bir ayettir. aslına bakılırsa, hudeybiye bizim aleyhimizedir, bu ayetin burada inmesi bakıldığında garip durabilir.
ama aslolan şudur ki; insanların en yoğun duyguları yaşadığı bir anda, herkes sinirli, kaç ay süren bir yoldan gelmişler, hz. osman'ın haberi.. öfkeliler, yorgunlar.. ve bu oradaki tüm müslümanlar için geçerli. ama tam bu haldeyken bile efendimiz'i (sav) dinleyip, o ne yaparsa onu yapıyorlar. işte apaçık bir fetih ümmet için budur.
