bütün duygularımı en azami şekilde yaşıyorum. herhangi bir sevgiye bile sonucunu düşünerek korku ile yaklaşıyorum. oğuz atay ın da dediği gibi kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşayamıyorum. üzerinden tam bir sene geçmesine rağmen aynı duyguları yeşertip aynı duyguları çürütebildim. bu da derinlemesine bir absürtlükten ibaretleşti. bildiğin bir şeye tekrar nasıl düşebilir bir insan? bu içinden çıkamadığım duruma dayanamıyorum.
