Karar mekanizması şahsım adına felaket bir biçimde olumsuz yönde durmaksızın bu aralar beni şaşırtarak yeni şeyler öğretiyor...
Verdiğim kararların arkasında durabilme kabiliyetimin gün geçtikçe zayıfladığını fark ediyorum...
Stabil baktığım durumlar ile karşılaştığım zamanlar da verdiğim kararların arkasında değilim artık..
Zaman mı beni olgunlaştırıyor yoksa değersiz olduğumu yeni yeni fark ediyorum.Değer kavramının elle tutulur bir yanı olmadığı için bütün kafamda ki soru işaretleri aslında sanırım tek sıkıntım ele aldığım konuyu kavramı elle tutup soyutlama isteği....
Ben eskiden dünyanın çevresinde döndüğü merkeziydim.
Zamanla eriyorum gün geçtikçe zayıfladı durduğum yer..
karar vermekte zorlanıyorum basit konulardan büyük konulara uzanana dek bütün konularda...
Zayıf yönlerimi kendimle konuşuyorum artık
hayatımda her şeyimi paylaşacak birinin olması gerekliliğine inanmıyorum. herkes kendi derdinde zaten.
mutsuz olmanın genetik olduğunu ve kan grubundan tutunda soy ağacına kadar giden bir sorun olduğunu düşünüyorum.
olaylara bakış açısı aile ve çevre ile çok alakalı. bunlara karşı oluşan en basit farkındalık hissiyatı hayattan soğumama sebep. hayatımda her şeyi paylaştığım biri yok olmamalı. mutlu olmak için başka birine ihtiyaç duyulması gerekliliği zorundalığı çok saçma. yalnızlığımızı kendi kendimize yaşayıp ölmeliyiz. bir birimizi duygularımızı tanımadan geride bir şeyler bırakmadan.
