aslında kökeninde tanrılar diğerlerinin varlığını inkar etmez sadece onlara tapmayın diye buyurur. yani tek bana tapın gibisinden. yahudilikte bu açık ve nettir aslında. o yüzden yahudiler kişisel tanrı edinmiş ve dinini milli kimliğiyle bütün yaşamıştır. zaten şu söz çok açıktır milli görüşlerini anlamamız için: "tanrı onlara krallar bize kendini verdi" yani bunu gibi bir söz vardı. yani tek tanrıcılık fikri öyle ben gerçek tanrıyım diye çıkmadı bana tapın onları bırakın gibisinden çıktı. ayrıca yahudilik semavi din sayılması durumu oldukça saçmadır. yahudilik yada musevilik hiçbir zaman evrensel bir din olmamıştır. hatta onların inançlarına göre tanrı onların dışında kimseyi muhatap bile almıyor gibi bir durum var. yani tamamen milliyetçi bir görüşten evrensel bir tanrı yaratmak ve bunu diğer dinlere aktarıp tek tanrıcılık fikri yahudilerde vardı deme durumu bana felsefi olarak saçma geliyor. zaten yahudilikten gelen hristiyanlar bile bu durumu inkar etmemişlerdir. onlara göre de tanrı yahudilerle anlaşma yapmıştır, daha sonra hristiyanlıkla birlikte tüm insanlarla anlaşma yapmıştır. o yüzden hristiyanlık evrensel bir dindir. çünkü herkesi kaplayan bir tanrı görüşü vardır. ama yahudilik durumu çok farklı ayrıca bu kadar ırkçı bir millete şaşarsınız. adamlar tanrıların kendilerini seçtiğini ve seçtiği halde kalmak için tamamen özden kopmamayı ilke edinmiş bu da yobaz olduklarını gösterir. neyse şirkin çıkışını böyle alıyorum.
bir de bazı dini kişiler tanrısallaştırılmıştır ama din bunları görmemezlikten geliyor.
zaten tanrı fikrinin oluşum sürecine bakarsak ata kültü çok önemli. yani ataların tanrılaşması durumu çok yaygın bir durum. o yüzden bazı insanlar ölünce tanrılaşabiliyor.
tanrılaşma burada yüceltilme anlamındadır ve bu illa bir putun karşısına geçmeyle yada putunun yapılmasıyla olacak diye bir durum yoktur bunu da ayrıca diyeyim.
