Öncelikle laf kötü. Allah muhafaza, nikahsız ilişkileri çağrıştıran bir laf, tamamen haram: Arada nikah olmayan bir kadınla bir erkeğin birbirine hediye göndermesi, konuşması, cafede buluşması, görüşmek, tanışmak... caiz olmayan işler. Ancak evlenecek olur da efendim görüşülür, bu islam' da var. Ama böyle nikahsız iken, böyle samimiyetler... neymiş efendim: cafede görüşülüyormuş; halvet olmuyormuş 2 kişi olmadıklarından. Tamam halvet olmuyor, halvet olsa haram. E şimdi de haram. Şimdi burada evlenecek misin değil misin belli değil; ben evlilik düşünüyorum bununla... Evlilik düşünüyorsun da bilmem kaç sene hindi gibi düşünme kardeşim! Bakarsın, görürsün, istihareye yatarsın, istihare çıktı evlenirsin. 5 sene de cafeye mi gidilir evleneceğim diye bu kızla? Deli misin nesin sen? E bakıyorsun şehvetle doğal olarak ki çok normal; başka biri gibi değil ki evlilik düşündüğüne göre, demek cinsel manada bir temayül var. E onunla öyle cafede oturup böööyle bakılır mı? Tamam kaşına gözüne baktın, görmek caiz. Daha kaçıncı kez bakacaksın, her gün değişmiyor ya bu. Allah Allah, işi de rayından çıkarttılar. Ben nasıl olsa evleneceğim onunla diye kaç sene efendim, kaç kere görüşmeler; olmaz ki kaç kere! Ciddiyeti gider, her şeyi gider. O bakımdan sevgililik diye bir şey islam' da yoktur. Eşine sevgilim dersin; tamam. Ama örfte de sevgilim dediğin zaman kimse karını anlamıyor. Onun için bu laftan sakınmak lazım. Çünkü sen birinin yanında telefonu açarsın sonra '' A nasılsın sevgilim? '' dersin; karına da sevgilim desen yanındaki adam bu başka işler karıştırıyor, der. Yani milleti de günaha sokmaya lüzum yok. Örfe göre sevgili kelimesi şu an eşine kullanılmıyor; nikahsızlıkta kullanılıyor.
Özetle: Nikahsız sevgililik haramdır. '' Sevgilim '' demek haramdır demiyoruz burada. Ama fitneye sebep olabiliyor.
