Yeni yeni dindi daha, şimdi düşmek isteyenleri daha gitmeden gözlerimden, öldürdüm hepsini.
Hep aynı sebepten ağladık. Her gün, her gece. Her saniye ağladık aslında, bazen dolduk taştık. Göz yaşları böyle zamanlar için sanırım, ilk başta insan içine dolduruyor onları, sonra taşıyorlar gözlerimizden. Sonrası malum ışte, uyuya kalıyorsunuz. Sonra tekrar aynı günü yaşıyorsunuz. Tabi bunu yaşamak denirse.
