platonun magara benzetmesinde şöyle bir olasılıktan bahsedilir. sırtları mağara kapısına dönük insanların magarasında akşamları ateş yakılır arka taraflarında. sonra kutular içinde kuklalar o ateşin önünden defalarca taşınır. duvara bu kutudaki kuklaların gölgesi düşmektedir. bu mağarada yaşayanların dünyayı algılamaları için kullanabilcekleri tek malzeme bu görüntülerdir. içlerinden biri birgün bu zincirlerden kurtulup magaradan kaçar, dış dünyayı görür, ağaçları çiçekleri, gerçek yüzleriyle insanları, ve gerçek ışığı; güneşi. daha sonra magaraya dönüp bu gördüklerini arkadaşlarına anlatır. ancak arkadaşlarının hafızalarında bu imgeleri anlamlandıracak kadar veri yoktur ve onlar için anlatılanlar saçmalıktan öteye geçmez. yani gerçek diyerek inandığımız şey görebildiğimiz kadarıdır. bu halde platonun magara benzetmesini modern felsefe dışında tutmak onu geçersiz kılmaz.
