odadan çıkarken ışığı kapatır koşarak çıkardım odadan birinin beni yakalayacağını düşünürdüm galiba. saat 22:00 geçmişse ve ben uyumamışsam ağlardım ertesi günü okula geç kalıcam diye. sınıfa en son girmekten korkardım, rezil olcağımı düşünürdüm. ailemi kaybetmekten onların ölmesinden korkardım, kardeşim hasta olduğunda ölecek korkusuyla ağlardım. (bkz: travma dolu çocukluk)
