tramvayda ağzıma şeker atıyorum. sonra erimesini beklemekten sıkılıp kırmaya çalışıyorum. şekeri parçalarken çıkan kıtırtıları herkes benim kadar duyuyormuş gibi zannediyorum. sonra bu savımı doğrulamak için insanların suratına bakıyorum teker teker. kimse duymuyor evet.
