Yaklaşık bir yarım saat sonra, "Space Dye Vest" çalmaya başladı. Kitabı göbeğimin üstüne bıraktım, tavana diktim gözümü. Şarkı ilerledikçe tavan yok oldu, sonrasında duvarlar onu takip etti. Odamda değildim artık, günümüzde ise hiç değil.
***
Ayakta durduğum halde, kafamı otobüsün camına yaslamışım, bir elim bütün gün elleyenlerin terlerini üstünde biriktirmiş metale tutunuyor, metal sıcak mı yoksa soğuk mu olması konusunda kararsız. Diğer elim cebimde, elimin altında cebime zar zor sığmış "walkman"'im, sürekli ses tuşuyla oynuyorum, şarkı sessizleştiğinde sesi açıp, ses yükseldiğinde ise tam tersini yapıyorum.
Sırtımda kocaman bir asker çantası var. Üzerine keçeli kalem ile sevdiğim müzik gruplarının ismi yazılmış...
***
Bilim adamları uğraşsın dursun, ben zaman makinesini keşfetmiştim.
Tek kusuru: şimdilik sadece geçmişe gidilebiliyordu.
