2 sene yaşadım. insanı iyidir, tutuculuk ve yobazlık en alt seviyededir ama bu şehir insanında şöyle bir şey var; alayı kaypak.
kaypaktan kastım şu; verdikleri sözü ya tutmazlar ya da 2 ay sonra yerine getirirler. mesela işi 1 haftada bitiririz diyen su tesisatçısı 1 ayda bitirir, borcumu 3 gün sonra ödeyeceğim diyen 3 ayda öder, birlikte iş yapacağınız adam işim çıktı der. eğer kendinizi buna planlarsanız ve verilen süreleri 3 ile çarpıp, programı ona göre yaparsanız sorun yaşamazsınız. onun dışında cana yakın insanlardır, iletişimleri kuvvetlidir.
dışarıdan, özellikle büyük bir metropolden buraya giden insan için hayat ilk 6 ay çok zor geçer. 1-2 tane cafe var, 1-2 tane çay bahçesi var, sikindirik bir avm var, hepsi bu. lakin karadeniz'de insanın içi rahat olmasa da kafası rahat oluyor, 6 ay sonra falan alışıyorsunuz buraya. benim yaşadığım zamanlarda nereye gidersen git taksi 5 lira alırdı, taksimetre diye bir şey yok zaten. 10-15 kişi dolmuş bekliyorsanız telefon açıp duraktan bomboş minibüs gönderiyorlar. balıkçıları has adamdır, çok kıyaklarını gördüm. yalnız yazın fındık toplayıp, bütün kış parayı birahaneye yatırıp, kafa güzel millete salça olan +50 yaş üstü o amcaların hepsinin de teker teker amına koyayım.
insan yine de giresun kalesi'ni, gazi caddesi'nde boş boş volta atmayı, belediye çay bahçesi'nde oturup tavla oynamayı falan özlüyor. keşke bahanem olsa da gitsem ama çok uzak nalet yer. bütün ilçelerinden tutun, köylerini gezmiş birisi olarak da; şebinkarahisar'a gitmenizi asla tavsiye etmem. hadi bitki örtüsü farklı tamam da, insanları da bir acayip. ilk gittiğimde şırnak'tayım falan zannettim, karadeniz ile hiç alakası yok.
