bu gece bitirdiğim ve gerek anlatımının akicilıgiyla gerekse konunun güzelliğiyle beni derinden etkiledi serenad. struma gemisini, mavi alayı ve ıstanbul üniversitesine gelen yahudi profesörleri yeni öğrendim.. insanların mekan, ırk, dil, din, zaman farketmeksizin işkenceye, acıya maruz kaldiklarini gördüm bi kez daha. bi de yanılmıyorsam ibni haldunun bir sözüne rastladım kitapta 'coğrafya kaderdir' diye. ne doğru bir söz.. doğduğumuz yer, büyüdüğümüz aile, yetistigimiz çevre bir kader evet. peki hissettiklerimiz? ışte kitaptaki maya karakteri öğrendikleri ve hissettikleri doğrultusunda hareket ederek kendini keşfeden bir karakterdi.. evet düşününce bu zor bisey çünkü hepimiz korkarız feda edeceklerimizden, dönüşü olmayan kaybedislerden ama bu kaçınılmazdır bence. hepimiz bir gün kendimizi keşfedecegiz, ne istediğimizi bileceğiz ve iste o gün gerçek huzuru bulacağız.. bu bazılarımız için daha erken bazılarımız için daha geç olacak ne denli cesaretli olduğumuza bağlı sanirim.. neyse, velhasıl kelam livaneli'nin bu kitabını okuyunuz efendim çünkü yepyeni bilgiler ışığında güzelce sorgulattiriyor bazı şeyleri.
