her sinemaya gittiğim günün gecesinde yaptığım gibi bu gece bugün gittiğim bu filme de bir şeyler yazma ihtiyacı hissediyorum. russel crowe' un ilk film olmakla beraber sanırım türkiye'de çekilen ilk yabancı menşeili çanakkale filmi. öncelikle bu filmin "onlar bizi nasıl görüyor acaba? " sorusunu az çok yanıtladığını düşünüyorum. belki çok iyi değil, ancak bir eksiği kapatmıştır.
şu ana kadar onlarca çanakkale filmi çekilmiştir belki de. ancak bu filmlerin gerçeklik perspektifinden baktığını söylersem bana gülebilirsiniz. çünkü haklısınız. çektiğimiz onlarca çanakkale filmi tamamen duygusal ve milliyetçi duygularımızı kullanarak çizildi, çekildi ve sunuldu. birçok insan yabancıların çanakkale'ye çanakkale dediğini sanıyordu o filmlerde. ancak bu filmde bu seyircinin gözüne sokuldu. yabancı bir adama "çanakkale" denildiğinde nasıl affalladığını görmemiz bence az önce bahsettiğim gerçeklik vurgusunun bir parçasıydı. küçük bir ayrıntıydı, fakat gerçekti. bunun dışında vereceğim örnekler spoilera girebileceğinden daha ileri gitmiyorum.
sadece avrupalı ve anzakların bakışı ve gerçeklik değil. savaşın kötü bir yıkım olduğunu, milyonlarca ailenin birinci dünya savaşında benzer kayıplar yaşadığını gösteren filmdir. sadece biz bu dünyayı doldurmadığımız için, yabancı bir halkın ve kutsanmış bir genel insaniyet gösterisinin perdeye güzel yansıltıldığını düşünüyorum.
russel crowe'un yönetmen olarak ilk denemesi olsa da bunun genel olarak başarılı bir iş olduğunu söyleyebilirim. bazı yerlerde var olan kopmalarla beraber birçok şey yarım bırakıldı. senaryonun gerçekliğe yakın olduğunu düşündüğümden ve gerçeklik vurgusundan dolayı bizden yana olduğunu kabul etmiyorum. senaryo tamamen insaniyetle ve gerçeklikle hazırlanmıştır, gidin izleyin hoş bir film.
