her insanın ihtiyacı olan kafa dinleme alanına minicikkenden beri sahip olmaktır. yalnız kaldığında bunalıma giren insanlardan olmamaktır, yalnızlığın öcü olmadığını; çoğu zaman gayet güzel kafa toplama süreci olduğunu bilmektir. çocukken etraftakilerin abuk subuk soruları karşısında bazen aileye isyan etmektir, ama 20yi devirince bu isyandan vazgeçtiğiniz (biraz da vazgeçirildiğiniz) kardeşsizlik durumu. (bkz: #2653649) *
anormal bir olay değildir, bütün tek çocuklar şımarık gotik kızlar veya emo kidler değildir, senin benim gibi insanlardır. yaşam tarzına uyumdur.
örnek: sabahtan akşama kadar bilgisayarımın başında istediğim haltı yiyebiliyorum, çoğu arkadaşımın aksine "kalksanaa yaa benim bi arkadaş gelcek msne gircem sen çok oturdun" diye bikbikleyen biri yoktur. *
kötü örnek: eve komşu çocukları vs alışık olunmayan gürültülü organizmalar doluştuğunda hiçççç kafanız kaldırmaz, 80 yaşında ihtiyar gibi huysuzlanırsınız.
sonuç: kolay kolay hiçbir tek çocuğun tek evladı olmaz, çatlayana kadar çoğalanları çoğunluktadır. (acı çıkartma olsa gerek) (bkz: #2219382)
