Kalem bile bilmiyor ne yazsın
Şu titrek mum yanmaya korkuyor
Bırak da azrail canımı bu gece alsın
Gözlerim doğacak güneşi görmek istemiyor
Uzattım ellerimi yatağın boş yanına
Ruhum aç senle gülmeye, ağlamaya
Bu gece de hapsettim hislerimi soğuk duvarlara
Tenine dokunmayınca hiçbir şey merhem olmuyor
Ve bu gün de sabahı gördüm
Karanlığımı gün ışıklarıyla böldüm
Acizliğime de bir daha güldüm
Ruhum bile bedenimde kalmak istemiyor
